Ова крвавo востание против Oтоманската власт беше особено забележливo по својот мултикултурен карактер на македонски, влашки, како и другите етнички групи, предводени од познати историски личности, како што се Гоце Делчев, Никола Карев и Питу Гули. Иако Илинденското востание на крајот ќе згасне од страна на Турците, герилските борби продолжија со години потоа, и жртвите на илинденците лидери ги инспирираа следните генерации македонски револуционери посветени на концептот на независна македонска држава, која беше ослободена од тиранијата на Истанбул, Софија, Атина и Белград.
Секој 2 Август, паралелна церемонија исто така се одржува во Пелинце, во близина на манастирот Свети Прохор Пчински. Ова беше на локацијата на првата пленарна сесија на Антифашистичко Собрание за народното ослободување на Македонија во 1944 година, познато како АСНОМ. Датата на овој настан беше намерно одбрана, 41 година после Илинден, а тоа ќе доведе до остварувањето на сонот на Гоце Делчев за автономна македонска држава, каде македонската култура, јазик и традиција ќе бидат сочувани. Република Македонија конечно ја стекна својата независност во 1991 година.